Maten, makkers en misfits scroll even mee

Onderstaand even ad absurdum een illustratie van wat we hier al vanaf het eerste moment rond de trans-discussie schrijven. 

Een heel kinderlijk en linear mensbeeld suggereert dat de psychische problemen van gendertwijfelaars verdwijnen als de vermeende oorzaak verholpen wordt door gendertransitie. En dat terwijl cijfers juist aantonen dat transgenderpersonen - na transitie - vier keer zo vaak met hevige psychische klachten kampen als cis-mensen. Kortom, dat zijn ze dus bijna allemaal, want ongeveer 25% tot 33% de cis-bevolking kampt ook met psychische klachten. Ook deden transgendermensen zo'n negen keer (!) vaker een zelfmoordpoging ergens gedurende hun leven - dus ook absoluut na transitie. 

En dat geeft de verboden gedachte te denken: is genderdysforie voor veel mensen niet juist comorbide aan de primaire psychologische aandoening/toestand? 

De timing van Oli London's character arc - echt, scroll even voorbij de breek - voelt trouwens niet als toeval. Ook steeds meer transitioned mensen **die geen bekendheden zijn spreken zich nu uit tegen hun eigen transitie en het gehele culturele momentum dat hen tot die beslissing bewoog. Bekijk bijvoorbeeld eens de casus van Joey Maiza (hier en hier) en KC Miller (hier en hier).

Foto van Oli voor zijn 'reis' helemaal onderaan!